De sensor van buitenverlichting met sensor

Buitenverlichting met sensor is ideaal voor mensen die een hekel aan lichtknopjes hebben. Want u hoeft dan nooit meer naar buiten te gaan zonder verlichting door de buitenverlichting met sensor. De echte techneut wil natuurlijk wel weten wat ze nu eigenlijk installeren, voordat ze tot de aankoop van buitenverlichting met sensor overgaan. Daarom zullen we hieronder uitleggen hoe de sensor werkt die in buitenverlichting met sensor zit.

Waarom buitenverlichting met sensor?

Eerst zullen we het echter eventjes hebben over de voordelen van buitenlicht met sensor. Het is namelijk best een fijn concept, aangezien mensen met buitenverlichting met sensor lekker de hele middag en de daarop volgende avond in de tuin kunnen zitten pimpelen zonder dat ze zelfs maar hoeven op te staan om de lampen in de tuin aan te zetten. Nog een voordeel is het als u terwijl het al donker is, snel eventjes naar buiten moet omdat bijvoorbeeld de hond ontsnapt is. Dan kunt u gewoon naar buiten gaan aangezien het licht van de buitenverlichting met sensor vanzelf aan springt. U hoeft dus helemaal niets meer voor te bereiden: de lampen gaan vanzelf aan! Wel is het handig om als u net uit bed komt, eventjes een beetje fatsoenlijk gekleed te deur te laten, maar dat is iets dat buiten het bereik van buitenverlichting met sensor ligt. Dus het buitenlicht met sensor heeft kort samengevat de volgende voordelen:

• verlichting zonder knopje
• snel naar buiten kunnen in het donker
• niet hoeven opstaan tijdens het schemeren ‘s avonds

De techniek achter de sensor

Om te begrijpen hoe de techniek achter buitenverlichting met sensor werkt, dienen we het eerst in een aantal gedeeltes op te delen, waarvan we sommigen niet hoeven te behandelen en waarvan we er eentje weldegelijk beter dienen uit te leggen. Goed, wat zit er allemaal in buitenverlichting met sensor? Ten eerste hebben we daarin een lamp, natuurlijk, want verlichting werkt niet zonder een lamp. Dus we hebben daarin natuurlijk wel verschillende opties, zoals een gloeilamp (ouderwets!) of een spaarlamp, of misschien zelfs wel een LED-lamp, maar deze technieken zullen we hier niet uitleggen. Daarnaast hebben we ook nog de behuizing daarom heen. Er zijn al vele artikelen geschreven over de behuizing van buitenverlichting met sensor, en welke verschillen er allemaal hierin valt aan te brengen. Maar design, vormgeving, stijl en dergelijke, daar zullen we onze hoofden vandaag ook niet mee vermoeien. Dat is namelijk iets voor de meer design gerichte mensen, en de schrijver heeft vandaag zin om de techniek achter buitenverlichting met sensor te behandelen, iets heel anders! Naast het licht en de behuizing is ook de sensor natuurlijk van buitensporig groot belang bij buitenverlichting met sensor. De naam zegt het al! Maar hoe werkt die sensor dan? Wat is een sensor eigenlijk? Een sensor is een voeler, in het Nederlanders vertaald. Een voeler van bepaalde stimuli. In dieren noemen we het ook wel zintuigen, een sensor is dus eigenlijk een kunstmatig zintuig. Een sensor voor de buitenverlichting met sensor is natuurlijk gebaseerd op licht. Het meet het licht, het aantal fotonen dat hij weet op te vangen. Als er teveel zijn, dan zal de voeler geen signaal sturen naar de lamp, dan zal het knopje niet omgezet worden. Maar als er nog slecht weinig fotonen het mechanisch voelende systeem bereiken, dan zegt dit systeem dat het donker begint te worden. Als het aantal fotonen onder de zogenaamde drempelwaarde terecht komt, dan slaat de sensor aan: het knopje gaat om en de buitenverlichting met sensor springt aan. Dit licht bij buitenverlichting met sensor wordt gemeten veelal met een lichtgevoelige weerstand, ook wel een LDR genoemd wat staat voor het licht dependent resistor. Het is een klein elektrisch component dat werkt door middel van weerstand. Je hebt een draadje waar doorheen stroom loopt dat zorgt dat de lampen gaan branden. Dit stroompje moet blijven lopen, anders gaan de lampen uit. Nu wordt dat draadje in tweeën geknipt en er wordt dus een LDR tussen geplaatst, waardoor het licht enkel brandt als er geen licht op de LDR valt. Want wat een LDR doet is reageren op het aantal lichtdeeltjes dat er op valt. Zonder lichtdeeltjes is de weerstand door de resistor laag, dus stroomt de stroom er makkelijk doorheen. Echter als er lichtdeeltjes op beginnen te vallen, dan wordt die weerstand hoger waardoor de elektriciteit er minder goed door heen stroomt, totdat er helemaal niets meer (of verwaarloosbaar weinig in ieder geval) door heen gaat qua elektronen. Zo kan men dus een buitenverlichting met sensor bouwen: want bij geen licht gaat het stroompje naar de lamp en heeft met verlichting buiten. Bij licht is de weerstand in de sensor zo hoog dat er geen stroom meer door de lampen gaat, zodat ze overdag gewoon uit zijn. Ideaal! Natuurlijk is dit een wat versimpelde versie van het verhaal en vaak zit er nog wel wat meer elektronisch materiaal in een dergelijk systeem, maar dit was de simpelste manier om het uit te leggen. Hier en daar zijn wat hoekjes afgesneden, maar u snapt nu in grote lijnen hoe een dergelijk systeem werkt bij buitenverlichting met sensor. We hopen dan ook dat u nu zult snappen waarom een dergelijke structuur handig is en dat u over de schroom heen bent als klussend mens, en dat u nu de stap durft te zetten richting een systeem gebaseerd op sensoren en licht. kijk daarom snel op de website www.nostalux.nl